தொண்ணூற்றி
ஓராம் ஆண்டு ஆனையிறவு சண்டை முடிய அண்ணை
யாழ்ப்பாணத்தில
உள்ள சாளி ( நல்லூர்)முகாமில எங்களை சந்தித்து கதைத்தார்.அது எங்களுக்கான
பொதுச்சந்திப்பாய் இருந்தது.அப்போது
கதைக்கும்
போது அண்ணை சொன்னார்.நாடு கிடைச்சால் நான் ஊனமுற்ற போராளிகள் மக்களை
பார்க்கிறதுதான் என்னுடைய கடமையாய்
இருக்கும்.நாடு
கிடைச்சால் நாங்கள் வேகமாய் முன்னேறிவிடுவம் ஏனென்றால் எங்களிட்ட ஊழல் இருக்காது.
அந்த எண்ணமே இறுதிவரை அவரிடம் இருந்தது.
அண்ணை தன்னளவில்
என்றும் எளிமையாய் இருந்தார்.காலத்தோடு அவரின் எளிமை துளி கூட மாறவில்லை.யாராவது
ஏதாவது பொருட்களை அவருக்கு கொடுத்தால்,இந்தப்பொருள்
யாருக்கு நல்லா இருக்கும் என்று ஊகித்து அவர்களுக்கு அனுப்பி வைக்கப்படும்.அவர்
எப்போதும் போலவே மரக்கட்டிலில் புல்லுப்பாயை விரித்து கைகளை தலைக்குக்கீழ் வைத்து
நித்திரை கொள்ளுவார்.
அவரிடம்
கேட்டால் சொல்லுவார் எழுபதுகளில் ஓடித்திரியும் காலங்களில்
வயல்வெளிகளிலும்
,தோட்டங்களிலும்
இப்படி படுத்து பழகிவிட்டதென்று.
ஒரு நாள்
காலை ஏழரை மணிக்கு பாலதாஸ்,நிதிப்பொறுப்பாளர் தமிழீழம்
அவர்கள்
என்னை கிளிநொச்சியில் சந்திப்பதாய் முதல் நாளே தெரியப்படுத்தியிருந்தார்.அன்று
காலை சரியாக ஏழரைக்கு வந்தார்.
முகமெல்லாம்
நித்திரை இல்லாதது பளிச்சென்று தெரிந்தது.என்ன என்று வினவினேன் . அவர்
சொன்னார் தான் முதல் நாள் இரவு மன்னாரில்
இருந்து வந்து இரவு மூன்று மணிக்கு அண்ணையை சந்தித்ததாயும்,சந்திப்பு முடிய தான் புதுக்குடியிருப்பு போய்
விடிய இங்கு வர இருந்ததாகவும் , அண்ணை
சொல்லிச்சாம் நீர் சரியாய் நித்திரை தூங்குகிறீர் கிளிநொச்சியிலேயே ஒரு முகாமை
சொல்லி அங்க படுத்திட்டு விடிய போகச்சொன்னாராம்.
நாலு மணிக்கு போய் படுத்ததென்றும் ஐந்து மணிக்கு ஒருத்தன் வந்து
எழுப்பினானாம் அண்ணை சொன்னதென்று ,சிங்கன் உங்கதான் படுத்திருக்கிறார் போய்
அமத்து என்று,பிறகு என்ன நித்திரை என்று சிரித்த
பாலதாஸ், அண்ணை
எனக்குப்பிறகும் ஒராளை சந்திச்சிருக்கிறார் அண்ணை பாவம் என்றுது.
கிட்டண்ணை
இறந்த நேரம் அண்ணை மலசல கூடத்திற்குள் இருந்து விக்கி விக்கி அழுததாய் அப்போது
அண்ணையின் பாதுகாப்பில் இருந்த போராளி எனக்கு
சொல்லியிருந்தான்.தமிழ்ச்செல்வனின்
வீரச்சாவின் போது அவரின் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் ஒழுகியதை கண்டேன்.
ஓவியன்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக