ஒரு இளவலின் முகப்பருபோல புல்நுனியில் ஒரு பனித்துளி எங்கிருந்தோ வந்து வீழும் மழைத்துளி தாய்நிலத்தில் எழும் மண்வாசம் தொழிலாளியின் வியர்வைத்துளி காயமுன் கொடுத்துவிடு கூலி காய்ந்த பின்னும் வலிக்கும் முள்ளிவாய்க்கால் கண்ணீர்த்துளி

மனதில் அவர் இருப்பார் அண்ணனாய் ஆலோசகனாய் என்றும் இதைவிட என்னிடம் எந்த வார்த்தைகளுமில்லை

போர்ச்சூழல் , அதற்குள் மக்களை தொற்று நோய்களிலிருந்து காப்பாற்றுவது மக்களின் சுகாதார போசாக்கு நிலையை மேம்படுத்துவதற்காக பல வேலைத்திட்டங்களை நாளும் மேற்கொண்டிருந்தோம். ஒவ்வொருநாள் வேலைத்திட்டங்களுக்கு பின்னும் புதுப்புதுச் செய்திகளை விழிப்புணர்வினை தாயக ஊடங்கங்களுக்கு அனுப்பிவிட்டுத்தான் அடுத்த கடமையிற்கு சென்றேன். அந்தக்காலங்களில் குறைந்தது இரண்டு அல்லது மூன்று எனது செய்தியாக்கம் தாயக ஊடங்கங்களில் நாளும் வந்துகொண்டிருந்தன.

திசையற்று பறக்கிறது கனவுகள் தொலைத்த பறவை சிறகடிக்கும் ஒலி ஒப்பாரியாகிறது சனநெரிசல் பாதைகள் நீங்கள் இல்லை மனசு வெறிச்சோடுகிறது இருள் கவ்விய இதயம் வெயில் சுடுகிறது எதுவும் நடக்கவில்லை

நாங்கள் சுவாசிக்கும் காற்று

வயல்கரையில் வியர்வை உலர்த்திய காற்றும் கடற்கரையில் வெக்கையை தனித்த காற்றும் கிபீர் இரைச்சலோடு வந்து முகத்தில் அறைந்த காற்றும் குழந்தையிற்கு பால்மா வாங்கமுடியா தாயின் ஏக்க மூச்சும் பட்டம் ஏறும் காற்றும் புல்லாங்குழல் துளையினூடு வெளிவரும் இசைக்காற்றும் மனிதர்கள் விலங்குகளின் இறுதி மூச்சும் மகளே ! நாங்கள் சுவாசிக்கும் இக்காற்றே !! காற்றுக்கு வேலியில்லை, பேதமில்லை நாடுமில்லை, பகையுமில்லைே

நாங்கள் சுவாசிக்கும் காற்று

"போர்"

"போர்" உனது தாயோ எனது தாயோ அழுவாள் வாழ்நாள் முழுவதும் சமத்துவம் வாழவில்லையெனில் போர் வாழும் சமத்துவமான உலகு ஆறறிவின் இலக்காகவேண்டும்

"போர்"

நீ போய்முடியும்வரை பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்

சந்தித்துக்கொண்டதும் பிரிந்துபோனதும் நண்ப ! அது உனக்கு வரலாறு எனக்கு ? நீ எப்போதும்போல தெளிவாக இருந்தாய் அப்போது கூட உன்னால் சிரிக்க முடிந்தது துப்பாக்கி ரவைகள் ஈசல்களாய் அங்கும் இங்கும் பறந்துகொண்டிருந்தன மீண்டும் சந்திப்போம் என்றுகூட சொல்லாமல் நீ நடந்து கொண்டிருந்தாய் நீ தந்த ரொட்டித்துண்டுடன் நீ போய்முடியும்வரை பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்

நீ போய்முடியும்வரை பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்