அன்று கடன் பட்டார் நெஞ்சம் போல கலங்கினான் இலங்கை வேந்தன் இன்று மரணச்சடங்குகளே கடன் வாங்கி நடக்கிறது சுய பொருளாதாரம் கப்பலேறிவிட்டது கப்பலே இலங்கை வேந்தனுடையதுதான்

எந்த வீணையிலும் எழமுடியா இசையை மழலை மொழியில் கேட்டேன் உள்ளங்கைகளில் தெரியா ரேகைகளை ஏழையின் முகத்தில் பார்த்தேன் கவிதைகளில் எழுதா உணர்வுகளை கரும்புலியின் பிரிவில் உணர்ந்தேன் நெருப்பையும் கடந்த அனலை தாய்நிலம் பிரிகையில் சுமந்தேன்

நினைவுகளில் தொக்கி நிற்கும் கண்ணீர்த்துளிகள் உறைவதில்லை இதயங்களாய் வீழ்ந்து வெடிக்கும் சன்னங்கள் சுடும் காயங்களும் ஆறுவதில்லை பிறந்தோம் வளர்ந்தோம் தாய்(மண்)மனம் அறிந்தோம் இலகு வாழ்வு துறந்தோம் இலக்கு வாழ்விற்காய் நாலு பேர் சுமந்து போனார்கள் சாம்பலாய் பூத்தது வாழ்வு யாரோ ஒருவன் நினைவை சுமப்பான் இதுதான் நியதி

பசேலென்று குடைபோல் விரிந்திருந்த ஆலமரம் விழுதுகளையும் ஊன்றி உறுதி தளராதிருந்தது வழிப்போக்கருக்கு ஓய்விடம் சிறார்களுக்கு ஒரு சிறுவானம் திடீரென சந்தையாகும் ஆலடி சுற்றுக்கே குளிர்தரும் கற்பகம் ஆச்சியும் அறிந்த இடம் எவ்வளவு கதைகளை கேட்டிருக்கும் காலையும் மாலையும் ஊர்சுற்றி மதியம் இங்கு சந்திப்போம் இன்று பிரதேசபை தறித்துவிட்டது வெக்கையும் வேர் பிடுங்கிய குழியும் எங்களுக்குள்ளும் ஊருக்கே இணைப்பாக இருந்தது இன்றில்லை நாளை பெருங் கட்டிடம் எழும் என்கின்றனர் பறவைகள் தரிப்பிடம் இழந்து பறந்துகொண்டிருக்கின்றன

மனிதருள் வேற்றுமையில்லை அடங்கி வாழ போவதில்லை அகங்கார அதிகாரத்திற்கு எதிர் சமதர்மம் வாழ்வின் உயிர்

உன் நினைவில் இருந்தேன் பிறக்கடித்தது எங்கோ இருக்கிறாயா? மூடநம்பிக்கை எட்டிப்பார்த்தது கனவிலும் வந்தாய் கண் திறக்க மாயமானாய் தொடர்புகளில் நீ இல்லையெனினும் என் இயங்கியலை ஆக்கிரமிக்கிறாய்

வேடர்கள் வருகிறார்கள்

வன அமைதியை கிழித்து செல்கிறது ஒரு பறவையின் கூச்சல் வேடர்கள் வருகிறார்கள் வனஉயிரிகளின் நாளாந்தம் கலைகிறது பச்சைக்காடுகளில் சிவப்பு கலக்கிறது தொங்குநாக்குகளுடன் நாய்கள் அங்குமிங்கும் திரிகின்றன நாய்கள் வனத்தில் வாழ்வதில்லை இறைச்சியோடு வரும் வேடர்களை வரவேற்கும் இருகால் உயிரினங்கள் வேடரின் நாய்களை கவனிப்பதில்லை

வேடர்கள் வருகிறார்கள்