தற்கொலை ஒரு நோய்

 

தற்கொலை ஒரு நோய்

மனிதன் ஒரு அபூர்வம்

 மனிதன் ஒரு அபூர்வம் 

பூமியில் போதிய உணவில்லாமல் 

தகுந்த உறைவிடம் இல்லாமல்

யாருமில்லாமல் பலர் இருக்க 

சந்திரனில் வாழ ஆய்வுசெய்கிறான்   

 

மனிதன் ஒரு அபூர்வம்

சோகம் கரைக்க கடற்கரையிற்கு வந்தேன்

சோகம் கரைக்க கடற்கரையிற்கு வந்தேன் 

கடல் அலைகளாகி எனைத்தேடிவந்து 

சுகம் விசாரித்தபடி இருந்தது 

மீன்கள் விதவிதமாய் நடனமாடி 

என்நிலைமாற்ற முயன்றன 

நீலவானம் கடலில் இறங்கி   

வருவதுபோலிருந்தது  

பாய்மரங்கள் அசைந்தன 

படகுகள் பாடிப்போயின 

கொக்குகள் என்னைப்பார்க்கவேயில்லை 

குடிசைகளின் ஆரவாரங்களில் 

மணலினுள் புதையாதபடி நகர்கிறேன் 

சோகம் கரைக்க கடற்கரையிற்கு வந்தேன்

அப்படித்தான் வளர்க்கப்பட்டிருக்கிறோம்

 எனக்கு எப்போதும் தேவைப்படுகிறது 

சுதந்திரம் 

அதற்காக 

நான் கொடுத்த விலைகள் அதிகம் 

எதுவும் 

சுதந்திரத்திற்கு ஈடில்லை 

அதிக மகிழ்வு போல 

அதிக கவலையும் என்னைப்பாதிக்கிறது 

எவ்வளவுதான் சுதந்திரத்தை விரும்பினாலும் 

எனக்குள் ஒரு எல்லை இருக்கிறது 

அதை கடந்து போகமுடியாது 

அப்படித்தான் வளர்க்கப்பட்டிருக்கிறோம் 

அப்படித்தான் வளர்க்கப்பட்டிருக்கிறோம்

ஓய்வு கிடைத்ததோ?

 இரவு படுக்க நேரமாகிவிட்டது 

எல்லோரும் சாப்பிட்டபின்

பிள்ளைகளுக்கு பல் தீட்டி,படுக்க வைத்து   

பாத்திரங்கள் கழுவி 

தோய்த்த உடுப்புகள் மடித்து  

அடுத்தநாள் வேலைகளை நினைத்தபடி 

படுக்கைக்கு போக பதினொரு மணி 

காலை ஐந்து மணிக்கு எழுந்து 

ஓய்வெடுக்காமல் 

ஒவ்வொரு வேலையாய் முடித்து

சதா செல்லம்கொஞ்சம் 

சின்னமகளை நேசரியில் விட்டு விட்டு

காலையுணவை உண்டபின்   

செய்ய வேண்டிய வேலைகளை 

மனதில் பட்டியலிட்டுவர 

டிப்பரில் யமன் அசுரவேகத்தில் வந்தான் 

 

ஓய்வு கிடைத்ததோ?

வெட்கப்படுதல்

இலங்கையில் 

நீண்டகாலம் வாழ்வது 

லயங்கலாய்த்தான் இருக்கும் 

லயங்களின் கதைகளை 

கூடைகளில் சுமக்கமுடியாது திண்டாடும்   

லயமனிதரின் குருதியை  

தேநீராய் பருகும் உலகு 

மனித உரிமைபேசி கொழுக்கிறது

அரச அதிகாரம்    

சாக்கடையில் முகம் கழுவி சிரிக்கிறது 

நண்பனே! மலைகள் கதைப்பதை 

தேயிலைசாயமிட்டாவது எழுதிவிடு !

 

    

வெட்கப்படுதல்

நீ சம்மந்தப்பட்ட வரலாறை நீயே எழுதாமல் போனால் யாரோ ஒருவர் எழுதுவர். அது உண்மை வரலாறாய் இருக்காது.

 நான் அடுத்த வருடமும் உயிருடன் இருந்தால் எனக்கு அறுபது வயது வந்துவிடும். இப்போதே உடல் களைத்துவிட்டது. ஐம்பது மணித்தியாலங்களுக்கு மேல் தொடர்ந்து சத்திரசிகிச்சைகளை செய்த காலமும் என் வாழ்வில் இருந்திருக்கிறது. இப்போது உடல், உள்ளம் களைத்துப்போனதை உணர்ந்தாலும் ஓய்வெடுக்கமுடியாது. சம்பளம் கூடாமல் வாழ்க்கைச்செலவு படிப்படியாக அதிகரித்துச்செல்கிறது, நின்று நிதானித்து யோசிக்கமுடியவில்லை. பின்வயது காலங்களில் வெளிநாடுகளுக்கு புலம்பெயர்ந்தவர்களுக்கு என் நிலைதான் இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன் ஆனால் இது ஒரு பிரச்சனை இல்லை. காப்பெட் ரோட்டில் சொகுசு வாகனத்தில் போவதுபோல் இல்லாமல் கல்ரோட்டில் வண்டிலில் போவதுபோல் இருக்கும், பயணம் தொடரும்.    

நீ சம்மந்தப்பட்ட வரலாறை நீயே எழுதாமல் போனால் யாரோ ஒருவர் எழுதுவர். அது உண்மை வரலாறாய் இருக்காது.

சூரியனின் கோபமுகம் தெரிகிறது 

மரத்திற்கு கீழ் ஒதுங்குகிறேன் 

இலைகள் கூட அசையவில்லை 

பிசுபிசுக்கிறது தேகம் 

தண்ணீர் கேட்கிறது தாகம்

குடம் அசைய போகிறாள் பெண் 

என் இதயத்தையும் பறித்தபடி 

ஆதவனுடன் நேசமாகிறேன்

----------------------------------------------------------

நீயும் நானும் ஒன்றல்ல 

அனுபவங்கள் எங்களை பிரித்தன 

நட்சத்திரங்கள் கூட இல்லா இரவில்

வினாடிகள் நகர்கின்றன    

நான் யார்?

 

நான் ஒரு விவசாய பின்னணியில் வளர்ந்தவன். நான் சரியென்று நினைப்பதை  நோக்கி நகர்ந்துகொண்டிருப்பேன். தனிப்பட்ட யார் மீதும் இன்றல்ல என்றும் காழ்ப்புணர்ச்சி என்னிடம் இல்லை . என்னை பெரியளவில் பிரச்சாரப்படுத்திக்கொள்பவன் அல்ல. நானும் எனக்கான பணியுமாகவே ஓடிக்கொண்டிப்பேன். என்னை நோக்கி நேரிடையாகவும் மறைமுகமாகவும் கல்லெறிந்து கொண்டேயிருப்பார்கள், அது எனக்கு பொருட்டல்ல.  என் கண் முன்னால் கண்ட தியாகங்களை அல்லது அர்ப்பணிப்புக்களை என் வாழ்நாள் முழுதும் மறக்கமாட்டேன். எப்போதும் விலைபோகாமல் வாழ முயற்சிப்பவன். வாழ்க்கை என்பது ஒரு ஓடும் வாய்க்கால்தான், விரும்பியோ விரும்பாமலோ நகர்ந்தே செல்லவேண்டும்.      

  

நான் யார்?